ilk defa pişmanlık duymuyorum..
çekinmiyorum derdimi-sıkıntımı dile getirmekten..
ve ben; korkmuyorum kaybetmekten..
umursamıyor değilim ama cok daha güçlüyüm geçmişimden..
belki de büyüyorum..
ya da zorla büyütülüyorum...
bırakın içimdeki çocuk özgür yaşasın hiç değilse...
onun da kaderini "sizler" belirlemeyin..
en azından birimiz istediği hayatı yaşasın,
kendi doğrularıyla büyüsün ama hep küçük kalsın...
bırakın o küçük kız hiç büyümesin....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder