22 Nisan 2011 Cuma

kendime not

hiçbir zaman öğrenemiceğimi anladım.
geçmişteki hatalarımdan ya da yaşanmışlıklarımdan hiç ders alamadım ben.
aynı hatayı defalarca yaptım.
inandığım şeyler ugruna göz göre göre mantıksız bir hale büründüm.

ki ben mantık abidesiyim diye ortalıkta gezinirken..........
ki ben insanları tanıyabildiğimi düşünrüken.......

kimseyi tanıyamıyorum...
buna emin oldum artık.

çirkin insanların çirkin oyunlarına, arkamdan çevrilen dolaplara,  gözlerimin bu kadar kör olmasına i-na-na-mı-yo-rum!

yazının ana fikri : saf salaksın kızım sen.

2 yorum:

ne dedi ki...

ve Tanrı, aldanan, lakin aldatmayı bilmeyen, kötülükten bihaber, onca aldanış, kırılmışlıklarıyla, üstelik nefret etraflarında fırıl fırıl da dönerken, her şeye rağmen
içlerinde o alabildiğine örselenmiş saf umutlarını, yıpranmış itimad duygularını yitirmeyen kâmil safsalakları severdi. Onca darbeye, yaraya, kırılışa karşı, hâlâ ayakta kalışları ve hâlâ, hayatın acısına tatlısına, kederine hüznüne, sevincine aynı içtenlikle tebessüm edebiliyor, hâlâ insan ve yüreğinin varlığına inanışlarını o taptaze hâliyle sürdürüyor oluşlarının nedeni buydu.
Ne olursa olsun onlar aslâ kaybetmeyecek olanlardı..

ne mutlu o safsalaklara!

Korhan Korman dedi ki...

Artık yazmıyor musunuz? :)