çok garip hayat..
çok acımasız.
sevdiğin birinin gözünün önünde eriyip gitmesi tarifsiz bir acı.
üstelik "O" güçlü olmalı benim çocuk gözümde.
Benden güçlü, o sizi döver çünkü o gerçekten çok güçlü.
"O"nun canı acımaz çünkü o güçlü.
"O" hastalanmaz çünkü o güçlü.
"O" daha yaşıycak çünkü o çok güçlü.
----
Kendimi mi kandırıyorum?
-HAYIR!
bikaç senedir Kanserle savaşıyordu.
İyi dediler önceleri.
Ciğerdekini atlatmıştı.
Turp gibiydi.
Yüzü gülüyordu çünkü ameliyat iyi geçmişti.
"İyiyim" Diyordu.
bir süre kemoterapi-radyoterapi destekleri aldı.
zorlu dönemlerdi ama o güçlüydü ve dayandı ve atlattı.
Aylar sonra Kolon kanseri teşhisi kondu.
-Hani atlatmıştı?
-Hani artık iyiydi?
değilmiş...
yine başladı zorlu tedavi serüveni..
derken daha başka yerlere sıçradı "illet"
daha başka yerler..
daha başka yerlere..
o güçlü adam şimdi yürüyemiyordu.
gözlerimin-gözlerimizin önünde eriyor günden güne.
"iyisin, iyi olucaksın" diyoruz her seferinde.
inanıyordum da buna..
ama bugün son doktor kontrolünde "terminal dönemi"nde oldugunu söylediler doktorlar.
yani artık yapılacak bişi olmadıgını söylediler.
en acı tabirle "masada kalır" dediler.
elimiz kolumuz baglı iyi olması için dua ediyoruz..
dua edin..
çok "acı"yorum bugünlerde..
iyi olucak çünkü o güçlü adam benim amcam..
tek-bitek...
iyi ol amca..
iyi olsun allahım..
