Lise dönemlerinde bir arkadaşım vardı.
Aynı dershaneye giderdik..
Çok da severdim onu..
İyi bir kızdı..
ortak sayılabilecek hayat hikayelerimiz vardı onunla..
aşklarımız, üzüntülerimiz, heyecanlarımız benzerdi..
sonra o üniversiteyi kazanıp gitti.
Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinde özel olarak okuyacaktı.
bizimkiler beni özele göndermek istememişlerdi.
belki de bütçemizi zorlayacaktı..
ben 1 sene daha hazırlanırken ara ara biraraya gelip eski arkadaşlarımızla buluşuyorduk.
hepsi okullu olmuş bir ben devam ediyordum neredeyse hazırlıklara..
görüşmeler azaldı-seyrekleşti ama çok da kopmadık hayatlarımızdan.
telefonda, msnde, mailde vs. konusur haberleşirdik.
sonra görüşmelerimiz, samimiyetsiz doğumgünü kutlamalarına dönüştü.
tek iletişimimiz bu oldu.
bir grubumuz vardı o dönemlerde.
diğer cocuklarla hala görüşüyorum.
cadde de cıkıp bir kahve içip eskileri konuşuyoruz.
derken, bir gün, o ortak arkadaslarımızdan birisiyle yine cadde de buluştuk.
yemek yiyorduk ki bana o kız hakkında bişiler söyledi.
İnanamadım...
o arkadaşım üniversiteyi kazanıp gittim dediğinde, evet kazanıp gitmişti ama sonra okuluna devam edememiş, zorlanmış ve bırakmış.
zorlanıp bırakması cok normal olabilir..
asla kınamıyorum.
bir yerde tercih meselesi de...
ama bizi yıllarca yok sınav dönemi, ödev zamanı, cart vakti curt vakti diye kandırıp durmuş.
o gün bugün kendisiyle hiç mi hiç konusmaz oldum.
ha hala sosyal medya ortamlarında görüyorum onu ama o kadar uzak ki artık bana...
zaten bu saatten sonra da uzak olsun benden...
***
iremio
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder