edebiyat etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
edebiyat etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

15 Ocak 2016 Cuma

Doğalı 31 yıl olmuş.. 😏



"Hayatta benim
Her anımı yaşadıkça sevesim var
Aldırmam hiç yağmurlara
Benim güzel hatalarım var
Bir an bile vazgeçmedim
Kendi yolumdan "


"My way" diyor ve devam ediyorum 😊

Son birkaç yılda büyüdüğümü daha iyi anlıyorum. Eskiden yaşadığım çoğu duyguyu bastırabiliyor, daha olumlu yaklaşımlarda bulunabiliyorum. (Özellikle cınar'dan sonra daha cok)
Eskiden kafama taktığım çoğu şey ve hatta beni kıran sonra da kin tutmama sebep olan seyleri artık büyütmüyor ve kimseye de kin beslemiyorum 😊 (eskiden kinciydim, kabul 🙈🙄)
Yapılan hiçbir iyiliği de kötülüğü de unuttuğum anlaşılmasın. Unutmadım..🙆🏼 
İyilikleri hep hatırladım ama kötülükleri de büyütmeden "bıraktım" gitti... 😄
Son dönemlerde hayatımdaki her alanda "less is more" mottosunu benimseyerek daha mutlu ve huzurlu yaşıyorum. 

Bugün de beni;dün geceden başlayarak önce mesajlarla sonra hediyelerle, çiçeklerle ve pastalarla cok çok özel hissettirdiğiniz için her birinize  ayrı ayrı teşekkür ederim. Sizlerle birlikte yeni bir yaş daha aldım..  Mutlu oldum.. 
Var olun 🎉 


11 Mayıs 2009 Pazartesi

Yüreğim seni çok sevdi...


yüreğim seni çok sevdi...
kitabı bitirdim... önceleri çok fazla içine giremesem de son iki gündür beni de kitabın bir kahramanı haline getirerek devam etti hikaye. kendimden bir şeyler buldum belki de. bir seçim ve bir kaybedişin hikayesini işlemişti Canan Tan. belki de yaşasaydı ancak bu kadar yalın anlatabilirdi bu hikayeyi. bazı yerlerinde çok "ben"di yazılanlar. kendimi okuyor gibiydim. Nazım'ın şiirleriyle daha da anlamlanmıstı eser gözümde. kırık dökük bir aşk hikayesi bu. herkesten bir parca var içinde muhakkak. kitabın sonundaki Ahmet Hamdi Tanpınar'ın şiiri tam yerindeydi bence :






BİR ADIN KALMALI


bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet

sen say ki
ben hiç ağlamadım
hiç ateşe tutmadım yüreğimi
geceleri, koynuma almadım ihaneti
ve say ki
bütün şiirler gözlerini
bütün şarkılar saçlarını söylemedi
hele nihavent
hele buselik hiç geçmedi fikrimden
ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
içimin nehirlerinden
evet yangın
evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
evet kaybetmenin o zehirli buğusu
evet nisyan
evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
bu sevda biraz nadan
biraz da hıçkırık tadı
pencere önü menekşelerinde her akşam

dağlar sonra oynadı yerinden
ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
sen say ki
yerin dibine geçti
geçmeyesi sevdam
ve ben seni sevdiğim zaman
bu şehre yağmurlar yağdı
yani ben seni sevdiğim zaman
ayrılık kurşun kadar ağır
gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
yine de bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
beni affet
Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç

5 Mayıs 2009 Salı

Babalar günün kutlu olsun Babacım!!!


küçücüktüm daha..
işten gelişini beklerdim balkonda..
köşeyi dönerdin ve kocaman bir gülümseme yayılırdı dudaklarımda..
eli boş gelmezdin çoğunlukla..
illa bişiler olurdu bize aldıgın..
severdin bize böyle sürprizler yapmayı.. bizi mutlu etmeyi..
senden ögrendik insanları mutlu etmenin yollarını aslında.. sen kazıdın bizim hamurumuza..
her haftasonu mc donald's partilerimiz olurdu bir de..
cocuk mensü ve yanında hediyeler..
sonra ilk sinemaya gidişimizi hatırlıyorum..
yine senle yasadım bu ilki.. senden ögrendim..
tas devri'ydi film..
zaten çizgi filmini de cok severdim..
sende severdin bizimle oturup cizgi film izlemeyi..
aslında sen kazandırdın belkide bize bu güzel alışkanlıklarımızı..
bir gelenek haline getirdin yılbası hediyelerini mesela..
dogumgünlerini saymıyorum bile..
öylesine yaptıgın sürprizlerdendi yine o org'u alışın.. ve calmasını ögrettiğin "böyle kaş, böyle göz.. kimde var, kimdeeee var..."
sabah aksam kafalarını şişirdim etrafın ama sonunda çalabildim, tam ögrettiği gibi..
sonra kendimde cıkarttım baska parcaları..
ne modaydı o zamanlar "bir şarkısın sen ömür boyu sürecek...."
ben calardım yukardan servet teyze eşlik ederdi melodime..
ablama aldıgın patenler vardı bir de..
kimsede yokken daha, birçok seyin hevesini almıştık bile biz..
şanslı cocuklardık..
o zamanlar az kaymadık o patenlerle evimizin balkonunda..
ne sıcak bir yuvaydı bizimkisi aslında..
sonra o talihsiz an..
kaderimizi değiştiren karanlık bir ağustos* gecesi..
hala hatırladıkca tüylerimi ürperten..
kalbimin ağzımdan cıkacakmıs gibi hissetmeme neden olan..
en korktugum, en korktugumuz anlardan..
ama yine beraberdik..
beraberce geldik üstesinden..
birlikte aştık korkularımızı..
daha da baglandık birbirimize..
kaybetmeden hemde..
sonra senin hastalığın...
ikinci bir deprem etkisi yaratmıstı bende..
cok korkmustum bizi bırakıp gitmenden..
ama sen güçlüsün..
sen babam oldugun için bunun da üstesinden geldin..
ve sen kazandın o yarışı da..
aslında mantıklı düşünseydim -ama o zaman pek mantığım işlemiyordu- bunu kazanabileceğini bilebilirdim..
ve bos yere korkmazdım..
çünkü bilirdim ki bizi bi basımıza bırakıp bi yere gitmezdin sen..
gitmedin de..
şükürler olsun ki bizimlesin..
daha koca bir ömrümüz var bizim birlikte babacığım...

08.01.09
Bursa

15 Nisan 2009 Çarşamba

Sessizliğim...


Sessiz çığlığımdın sen benim..
Adını içime haykırdığım,gözyaşlarımı içime akıttığım..
Canımı hep yaktığın ama hiç bırakamadığım...
Sessiz hıçkırıklarımdın,
boğazımı düğümleyen...
Merdivenlerdeki sessiz ayak seslerim...
Trenin sessiz düdüğü
ve
garın biletsiz yolcusu...
Sessiz kalp kırıklığımdın sen benim,
Hiç bir zaman yapıştıramadığım...
Parçaları toparladığım
ama
yapıştıramadığım...
Eksik parçamdın sen benim...
şimdi kalp yarım,
ben yarım...
Tek umudumsa;

YARIN....

14.08.08

9 Nisan 2009 Perşembe

benim günüm-doğumgünüm...


benim günüm bugün..
ve yagmur da bana,
benim için aglıyor bugün..
belki de benim yerime,
benim akıtamadıklarımı..
biliyorsun ne çok severim yagmuru..
nedeni belki de
benim gibi aglamayı diğerlerinden gizlemeyecek kadar cesur olması..
ama ortak yanımızda var..
ikimiz de sessiz sessiz aglıyoruz..
benim günüm bugün..
ama ben evde yalnızım..
yağmur yağıyor Bursada..
benim havam, benim yagmurum..
ama ben yalnızım..
seni bekledim aslında..
gelmeyeceğini bile bile..
bi umuttu işte..
kendimi onunla kandırdm belki de..
kendim için süsleniyorm dedim,
bugün benim günüm diye..
ama sanaydı bütün süsüm püsüm
gelirsin belki diye..
biliyorum gelmiceksin..
ama umuyorum işte..
çünkü bilioyorsun ben
"nefes aldıgım sürece umucam"
öyle demişti ya cicero..
ne cok severim dimi felsefeyi..
bilirsin bu cümleyi de cok severim..

kapalı bi kutuyum aslında ben kimi zaman
hatta belki de coğu zaman
ama ben kendime bile açık olamadım ki hiç bi zaman..
bir tek onlar biliyor beni, benden iyi..
onlarla dökülüyor tüm içimdekiler..
onlarla aglıyorum en cok..
onlarla yasıyorum hatıralarımı..
iyi ki varsınız kağıdım,kalemim
ve iyi ki varız..
iyi ki doğmusum ben
ama
keşke bu kadar yalnız olmasaydı bugünüm,
doğumgünüm....
benim günüm....


14.01.09 - 17:17
BURSA

8 Nisan 2009 Çarşamba

Sonbahar


Alışık olduğum bi sonbahar degil bu seferki.
ne yapraklar,ağaçlar eskisi gibi güz
ne de bulutlar ıslak.
henüz giyemedi bu mevsim giysisini üzerine
oysa ne çok yakışırdı sarılar,hakiler.
kıskanırdı onu böyle gören haziran...
nisan....
en şıklarıydı aralarında eylül.
ama o da yaşayamadı bu kez baharını.
onunda sonu gelmişti belki de...
hatta belki asırlardır adında saklıyordu bu baharını.
"son"baharını.

15-ekim-08
01:31 -Bursa