kalbim..

bir yere sıkışmış gibi sanki..
ve her saniye artan bir acı..
tarifi mümkün olmayan bir sancı..
kalbimin kırıklığı..
kalbimden akan sıcak kanı hissediyorum desem ne dersiniz?
alay edersiniz belki..
umursamazsınız ya da..
ya da belki siz de yaşamışsınızıdır kimbilir..
sıcak kan yakarak geciyor sinemden..
beynime ulaşıyor..
önce yüzümü sonra beynimi yakıyor..
uyuşturuyor..
bilmiyorsun ki nedenini..
sormuyorsun ki..

bitek ANNEM olsun...

KISA.. ÖZ.. NET..

"annedir yüreği fazla dayanamaz!


herkes bıksa benden,

annem bana doymaz.

öper besler beni,

unutur kalbinde.

annem burda olsun bana bir şey olmaz!

hergün bakar bana,

kusurumu görmez,

günler gece olsa,

o ışığı sönmez,

ellerim büyüdü avuçlarında,

bi tek annem olsun bana bir şey olmaz!!"

yanılmayı istemek lazım bazen..

tanıyanlar bilir..
en çok, canım acıdığında kaleme kağıda sarılırım..
bugün canım çok acıyor..
belki sebepsiz..
belki  kuruntularım..
belki de gerçeklerden...
dün bir şey oldu..
bir anlık bir his kapladı benliğimi..
bir konu hakkında düşüncelere düştüm aniden..
oysa elle tutulur bir şey de yoktu..
sadece "his"ti..
akşam üzeri hislerim doğrultusunda bazı sonuclara vardım ve sanırım yanılmamışım...
ama umarım yanılmışımdır..
umarım yanılırım..