Siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama bence 3 yaşından itibaren eğer başlatılabiliyorsa, çocuklar anaokuluna ya da oyun gruplarına başlamalı.
Çınar suan tam 3 yaşında. 36 aylık.
Okul araştırmaya Nisan-Mayıs aylarında başlamıştım.
Epey zorlu bir süreç bence.
Bir kere asla %100 sizin beklediğiniz bir okul olmuyor hiç biri.
Benim okul konusunda en büyük kriterim;
Çınar'ın okula mutlu gidip mutlu gelmesiydi.
Daha sonra da evime yakın olsun ve tabii ki kaliteli vakit geçirsin..
Şuan için motomot bir eğitim almasını beklemiyor ve istemiyorum.
Evde artık ona yeteri kadar verim sağlayamadıgımı ve boşa vakit geçirdigimizi düşünüyordum.
Bu sebeple okul arayışına girdim.
6-7 okul gezdim bu zaman diliminde.
Kiminde idari kadrodan güzel elektrik alamadım, kiminde okulu hijyenik bulmadım, kimisi uzak geldi vs vs...
Sonuc olarak tatile girmeden de evimize yakın ve bir tık da olsa cevremde olumlu seyler duydugum bir okula karar verdim.
Yaz tatili boyunca Çınar'ı hazırladım okul konusunda.
Artık büyüdün ve okula gideceksin, eğlenceli oyunlar oynayacak ve bir sürü arkadasın olacak gibi.
Kendisi de artık cok hazırdı (!)
Çevresine sürekli tatilden sonra okula başlayacagını ve ne kadar mutlu oldugunu anlatıyordu.
Okul oryantasyon döneminde de Çınar'ın bu yaklaşımı sayesinde sorunsuz geçecegini düşünüyordum.
.................
Yanılmışım.............
İlk gün bir heves çantayı sırtına taktı ve güle oyna gittik okula.
Oryantasyon boyunca birlikte olacak ve günde 1-2 saatlik bir dilim olacaktı.
İlk gün bahçede güzel etkinlikler hazırlanmıştı cocuklarımız için.
Yeni bir ortam oldugu için Çınar'ı sabit tuttmak biraz zor oldu tabii.
Etkinliklere katılsa da bu 5-10dk sürdü.
Aslında bu süreç de normalmiş.
Etrafını keşfetmeye çalıştıgı ve onu uyaran şeylerin cok fazla oldugu için.
Birlikte gittiğimiz ilk hafta "birlikte" oldugumuz için sıkıntı olmadı esasında.
Ne zamanki sınıfa çıkılacak dendi.
Çınar gardını geçirdi...
"Sen de gel"
sanırım o gün 100 'e yakın bu cümleyi duydum.
Sınıfa velilerin cıkması yasaktı.
Diğer cocuklar da etkinlenebilir ya da cocuk bu duruma alışabilir diye sanırım.
Sınıfa cıkamayacagımı, onu bekleme salonunda bekleyecegimi ve beni görmek istedigi her zaman ögretmenine söyleyip yanıma gelebilecegini anlattım.
Kabul etmedi....
Daha sonraki günlerde, ögretmeni bir şekilde kendisine yardım etmesini, sınıfa bir şey cıkartmak için destege ihtiyacı oldugunu vs gibi bahanelerle Cınar'ı sınıfa çıkarttı.
Arada bir kameradan izlediğimde aglıyor ama etkinliklere de katılıyordu.
Cınar için okul süresi bittiginde yanıma iner inmez aglıyor ve bir daha gelmek istemedigini söylüyordu.
Her gün sil baştan bir şekilde onu ikna etmeye çalışıyordum. - hala da çalışıyorum.
Bugün okula gittiğimizde öğretmeni onu aglayarak da olsa kucagına aldı ve sınıfa cıkarttı.
Öyle görünce içim sızladı..
Bu süreçte kendimi de cok zorluyorum aslında.
Yaşadıgım kaygıları hissediyor ve daha cok endişeleniyor o da sanırım.
Bugün ögretmeni onu öyle alınca hiç tepki vermedim.
O gidince gözüme bi toz kaçtı ama....
15dk sonra kameradan sınıfı izledigimde ağlamıyor ve etkinliklere de katılıyordu.
1-1.5 saat kadar bekleme salonunda bekledim.
Sonra sınıf ögretmenine sordurdum.
Bir sıkıntı olmadıgını ve keyifli oldugunu söyledi.
İlk defa onu bugün okulda bıraktm ve eve döndüm.
Eve geldikten 1 saat sonra Çınar geldi.
Servisten mutlu indi.
Eve gelince okulda neler yaptıgını konustuk.
Tekrar sınıfa gitmek istemedigini söyledi ama o okula gidince benim de işe gittiğimi söyledim.
O evde yokken aslında evde de hayat devam ediyor imajı vermemeliymişiz.
Sevgili Pedagog'umuz Seda bu konuda beni epey yönlendirdi.
Bugün Öğle uykusuna yatırırken Çınar'ı, benim de işe başladıgımı, o okula giderken benim de işe gittiğimi anlattım.
Yarın ben yine işe gidecegim sen de okula gideceksin ve okul süresi bitince benim işim de bitecek ve ben yine seni kapıda karşılayacagım diye anlattım.
Şuan sürecimiz bu şekilde ilerliyor.
Merak edip attıgınız mesajlar için toplu bir cevap olsun istedim.
İlerleyen günlerde halimizden haberdar ediyor olacagım :)
